Het recht om mens te blijven: waarom ik niet alles digitaal wil

Evert Lenos Inleiding Er was een dag waarop ik alleen maar even naar de bank wilde. Niet om iets groots te regelen. Gewoon, een vraag, een kort gesprek. Maar het kon niet. Geen loket, geen medewerker, geen stoel om op te zitten. Alles moest “via de app”. En terwijl ik daar stond – voor een gesloten deur die ooit vanzelfsprekend open was – besefte ik iets pijnlijks: we zijn langzaam, haast ongemerkt, het heft uit handen aan het geven. Niet aan elkaar, maar aan systemen. Aan schermen. Aan onzichtbare infrastructuur die ons gedrag stuurt, zonder dat we er ooit echt voor gekozen hebben. Digitalisering: gemak of afhankelijkheid? We leven in een tijd waarin alles “gemakkelijker” moet. Sneller. Efficiënter. Automatischer. Maar ten koste waarvan? Steeds meer diensten bestaan alleen nog online: Bankzaken via apps en chatbots Gemeentezaken via digitale loketten Medische afspraken via portals Supermarkten met zelfscankassa’s en kassaloze winkels Het lijkt vooruitgang. Maar wat...