Beroofd door Justitie en de Gemeente: Hoe de Overheid levens verwoest

Door Evert Lenos

Ongegeneerde Roof door Justitie en Gemeente

De zaak tegen Evert Lenos staat symbool voor hoe machtsmisbruik door overheidsinstanties burgers niet alleen juridisch, maar ook financieel en emotioneel volledig kan uitputten. Ondanks een vrijspraak na jarenlange strijd blijft de schade—zowel materieel als immaterieel—onherstelbaar groot. Dit verslag behandelt hoe foutief handelen van de overheid resulteerde in een neerwaartse spiraal van financiële ruïnering, emotionele uitputting en een voortdurende afhankelijkheid van de bijstand.

Met een Onterechte Aanklacht de Bijstand in!

Een van de schrijnendste aspecten van deze zaak is dat Lenos, zelfs na zijn vrijspraak, financieel niet in staat was om uit de bijstand te komen. Tijdens het strafrechtelijk onderzoek werden al zijn inkomsten en spaartegoeden bevroren, waardoor hij en zijn gezin volledig afhankelijk werden van een bijstandsuitkering. Ironisch genoeg legde dezelfde overheid die hem onterecht aanklaagde, na afloop van de rechtszaak een terugvordering op. De financiële ellende werd voortgezet door bureaucratische regels die elke vorm van menselijke maat lijken te missen.

De Rol van Beslaglegging en Waardeverlies

Tijdens het onderzoek werden de cryptovaluta van Lenos in beslag genomen. Hoewel hij uiteindelijk €21.793,45 terugkreeg van het Ministerie van Justitie en Veiligheid, weerspiegelde dit bedrag niet de werkelijke waarde op het moment van de beslaglegging. De cryptovaluta werden maanden later verkocht tegen een aanzienlijk lagere marktwaarde, waardoor Lenos een financieel verlies leed van ruim €80.441,10. Dit bedrag was gebaseerd op zijn maandelijkse inkomsten uit cryptohandel van €2.693,04 over een periode van bijna 30 maanden.

De overheid compenseerde dit verlies niet. De schade bleef volledig voor rekening van Lenos, ondanks zijn vrijspraak. Deze financiële kaalslag werd verergerd doordat de gemeente Zaanstad hem verplichtte de ontvangen bijstandsuitkering van €4.659,94 terug te betalen. Dit gebeurde omdat hij een betaling van €21.793,45 ontving van het Ministerie van Justitie en Veiligheid—een situatie die nota bene door overheidsacties zelf was veroorzaakt.

Verstikkende Bureaucratie en Ontmenselijking

De gemeente Zaanstad illustreert hoe overheidsinstanties zich verschuilen achter bureaucratische regelgeving, zonder rekening te houden met de menselijke gevolgen. Ondanks zijn vrijspraak ontving Lenos een brief waarin hij werd gevraagd om:

• Een specificatie te geven van het volledige bedrag van €21.793,45, terwijl deze informatie nooit door het Ministerie van Justitie en Veiligheid werd verstrekt.
• Bankmutaties, betalingsbewijzen en schenkingen te overleggen, wat resulteerde in een enorme administratieve last.

Daarnaast moest hij een bedrag van €4.659,94 terugbetalen aan de gemeente Zaanstad voor de bijstandsuitkering, terwijl hij juist door de beslaglegging op zijn inkomsten volledig afhankelijk was geworden van deze bijstand.

Lenos besloot het bedrag van €4.659,94 terug te betalen, evenals andere schulden en noodzakelijke uitgaven, om te voorkomen dat de overheid het resterende bedrag via wet- of regelgeving zou opeisen. De verdeling van het ontvangen bedrag was als volgt:

• Afkoop grafrechten en onderhoudskosten voor zijn overleden vrouw
• Groot onderhoud aan zijn auto
• Schuld voor grafkosten
• Eenmalige schenking aan zijn dochter
• Eenmalige schenking aan zijn andere dochter
• Gedenkfoto’s
• Achterstallig onderhoud

Na deze uitgaven hield Lenos slechts €774 over—niet genoeg om financiële stabiliteit te herwinnen. Hierna moest hij opnieuw een beroep doen op de bijstandsuitkering van de gemeente Zaanstad. De blijvende schulden en afhankelijkheid van de bijstand tonen de structurele onrechtvaardigheid van het systeem.

Emotionele en Fysieke Tol

De gevolgen van deze zaak reiken verder dan de financiële schade. Jarenlange beschuldigingen, rechtszaken en bureaucratische strijd, gecombineerd met het verlies van zijn vrouw, eisten een zware tol op de gezondheid van Lenos. Hij ontwikkelde ernstige aandoeningen, zoals hart- en nierfalen, en gaf aan dat hij niet langer de mentale en fysieke kracht heeft om nieuwe juridische procedures te starten, ondanks dat hij recht zou hebben op schadevergoeding.

De emotionele schade is moeilijk in cijfers uit te drukken. Het verlies van stabiliteit, vertrouwen in de overheid en de blijvende impact op zijn gezin zijn onschatbaar. Zijn dochter moest de gevolgen van deze situatie van dichtbij meemaken, terwijl Lenos zelf alles opofferde om haar nog enige toekomst te kunnen bieden.

Een Falend Systeem: Hoe Burgers in Armoede Worden Gedreven

De zaak van Evert Lenos toont aan hoe machtsmisbruik, gebrek aan menselijke maat en verstikkende bureaucratie samenkomen om onschuldige burgers in armoede te drijven. Het systeem biedt geen waarborgen om deze fouten te herstellen, zelfs niet na vrijspraak. Integendeel, de financiële schade, psychologische tol en blijvende afhankelijkheid van uitkeringen worden volledig genegeerd.

Kernproblemen

• Onterechte beslaglegging zonder volledige compensatie: De waarde van in beslag genomen goederen wordt niet rechtmatig vergoed, wat resulteert in onherstelbare financiële verliezen.
• Terugvordering van uitkeringen door dezelfde overheid: Een schrijnende ironie waarbij burgers dubbel worden benadeeld.
• Verlies van vertrouwen in rechtvaardigheid: Het verschuilen achter bureaucratische regels maakt ambtenaren immuun voor verantwoordelijkheid, waardoor slachtoffers zoals Lenos geen gerechtigheid ervaren.

Oproep tot Actie

Deze zaak laat zien hoe de overheid niet alleen fouten maakt, maar deze ook verhardt door structurele nalatigheid en een gebrek aan empathie. Het is noodzakelijk om:

1. Een onafhankelijk compensatiesysteem op te zetten: Burgers die door overheidsfouten schade lijden, moeten automatisch en volledig worden gecompenseerd.
2. Terugvordering van uitkeringen in dergelijke gevallen te verbieden: Uitkeringen die door overheidsdaden noodzakelijk worden, mogen niet worden teruggevorderd na vrijspraak.
3. Persoonlijke verantwoordelijkheid te eisen van ambtenaren: Ambtenaren die nalatig of foutief handelen, moeten verantwoordelijk worden gehouden voor hun beslissingen.

Evert Lenos is slechts één voorbeeld van een groter probleem. Zijn verhaal benadrukt de dringende noodzaak van hervormingen die een einde maken aan de ontmenselijking van het systeem en ervoor zorgen dat burgers niet langer de dupe worden van overheidsfalen.